Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν έρχονται επενδυτές στην
Ελλάδα.
Περιττό να το
σχολιάσει κανείς, επειδή είμαστε Ελλάδα.
Όλοι στο
εξωτερικό ακούνε Ελλάδα και γυρίζουν απ΄’την άλλη μεριά και σκέφτονται, αφού οι ίδιοι οι έλληνες δεν επενδύουν στην
Πατρίδα τους, τι θα κάνουνε οι ξένοι;
Όλοι οι έλληνες
κεφαλαιούχοι βγάζουν τα λεφτά τους έξω, είτε νόμιμα, πολύ λίγα είτε παράνομα τα πιο πολλά και δεν ενδιαφέρονται να τα
επενδύσουν στην Ελλάδα,αλλά στο εξωτερικό.
Μόνο που το
σκέφτεται κανείς βγάζει το συμπέρασμα, ότι δεν αξίζει τον κόπο να κάνει κάποιος επενδύσεις στην Ελλάδα, διότι η τοποθέτηση των
χρημάτων του θα είναι μια επισφαλής επιχείρηση, με πενήντα παρεμβολείς, όπως η
αρχαιολογία, η τοπική αυτοδιοίκηση, η εκκλησία, οι περιβαλοντολόγοι, οι
πράσινοι και δεν συμμαζέυεται και ο χρόνος θα πετάξει μαζί με τα χρήματα του
επενδυτή.
Δεν πρέπει να
ξεχνάμε, ότι ο χρόνος είναι χρήμα και έχει ιδιαίτερη σημασία για τον επενδυτή,
που ονειρεύεται, όσο το δυνατόν γρηγορότερα να αρχίσει να αποδίδει το χρήμα
του.
Ελεεινό παράδειγμα
η αξιοποίηση του Ελληνικού, που κοντεύει να γίνει Βουλγάρι-κο, που για έξι
χρόνια όλο κοντεύει να αρχίσουν οι εργασίες, αλλά το έργο δεν λέει να κουνηθεί και πολύ φοβάμαι οι επενδυτές θα
απηυδήσουν και θα σηκωθούν να φύ-γουν και είναι οι μόνοι επενδυτές στην Ελλάδα.
Αν φύγουν και
αυτοί, ούτε για δείγμα δεν θα έχουμε να δούμε πως μοιάζουν οι επενδυτές.
Ο επενδυτής, είναι
πολύ πιο έξυπνος από τον κάθε έλληνα δημόσιο υπάλληλο που
μπήκε με μέσον και είναι αμφιβόλου ποιότητος φερέγγυος να
αντιληφθεί την επένδυση του επενδυτή, ο οποίος με χαρτί και με μολύβι
λογαριάζει τα πάντα, εκεί που πάει να βάλλει τα χρήματά του.
Πρώτον και κύριο η
ασφάλεια να μη χάσει τα χρήματά του, η εγγύηση ότι δεν θα αθετηθούν οι όροι του συμβολαίου, μετά η φοροαπαλλαγή για
ένα διάστημα και πολλά άλλα, για να αποφασίσει αν θα κάνει επένδυση στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα δεν είναι
η μόνη χώρα στον κόσμο για να κάνει κάποιος επενδύσεις.
Εκατοντάδες άλλες
χώρες συναγωνίζονται για αυτό το πράγμα που λέγεται επένδυση και κάνουν το πάν
να προσελκύσουν επενδύσεις με πολύ πιο ευνοϊκούς όρους από εμάς.
Ακούμε τον
πρωθυπουργό να διαλαλεί συνέχεια πώς έρχεται η ανάπτυξη.
Ανάπτυξη ακούμε,
αλλά ανάπτυξη δεν βλέπουμε και ούτε πρόκειται να δούμε, άμα
δεν δούμε επενδύσεις.
Πρώτα πρέπει οι έλληνες κεφαλαιούχοι να φέρουν τα χρήματά
τους από έξω και μετά οι ξένοι επενδυτές άμα δούνε ευνοϊκό κλίμα θα έρθουν
και κείνοι.
Πρέπει όμως και
το κράτος να αλλάξει αντίληψη και να δώσει κάτι στον επενδυτή για να πάρει τα χρήματά του.
Έτσι για τα μάτια
της Μαριώς κανείς δεν δίνει λεφτά, όλοι οι επενδυτές θέλουν και το άλλο της
Μαριώς.
Και αν πεις για
λόγους ηθικής δεν το δίνεις θα ψοφήσεις από την πείνα.
Πρέπει επί τέλους
να μάθουμε να συμβαδίζουμε με τον υπόλοιπο κόσμο, αμά θέλουμε να επιβιώσουμε.
Η βάση της
ανάπτυξης είναι οι επενδύσεις και η προσέλκυση των επενδύσεων είναι οι όροι που
προσφέρει το κράτος στους επενδυτές.
Δεν υπάρχουν
επενδυτές, ούτε ελληνολάτρεις, ούτε πονόψυχοι για να μας λυπηθούνε και να φέρουν τα χρήματά τους, επειδή είχαμε ενδόξους
προγόνους ή επειδή είμαστε απόγονοι των αρχαίων ελλήνων.
Για τους
επενδυτές σημασία έχουν τα μηδενικά, που ακολουθούν ένα αριθμό.
Πόσα θα
εισπράξει από την τάδε επένδυση και αν είναι ελληνολάτρης θα έρθει
διακοπές στην Ελλάδα, αλλά τα λεφτά θα τα βάλει εκεί που θα
πάρει περισσότερα.
Η αντίληψη των
πολιτικών για τις επενδύσεις δεν απέχει και πολύ από την αντί-ληψη του λαού,
ότι οι επενδυτές θα μολύνουν το περιβάλλον μας και θα βρωμίσουν τις θάλασσές μας και τα λοιπά.
Τίποτα από αυτά
δεν θα γίνει, διότι πιο χειρότερο δεν μπορεί να γίνει το περιβάλ-λον μας και οι
θάλασσες, οπότε τίποτα δεν έμεινε στους επενδυτές να συμπληρώσουν για την καταστροφή μας.
Οι σκουριές της
Χαλκιδικής λένε πολλά.
Είχαμε δεν είχαμε
τις διώξαμε και πανηγυρίζουμε για την επιτυχία μας, λες και
κερδίσαμε το κύπελλο να μην έχουμε ούτε έναν επενδυτή.
Η αλήθεια είναι, ότι είμαστε πρωταθλητές στους επενδυτές
σ’αυτόν τον τομέα,
αλλά από την άλλη μας κόβει και προσπαθούμε με τάχα αλλαγές
στους νόμους να
προσελκύσουμε επενδύσεις, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ
βαθύτερο και πρέπει να
ψηφιστούν μέτρα σύγχρονα, να γίνει η Ελλάδα ένα μουσείο για
τους αρχαίους θησαυρούς με πολυτελέστατα ξενοδοχεία ξένων επενδυτών, που
θέλουν να έρθουν, αλλά τα μικροσυμφέροντα επιτηδείων μπλοκάρουν κάθε τέτοια κίνηση
και οι ακτές μας
παραμένουν με βούρλα και αγκάθια.
Ο δρόμος προς τις
επενδύσεις είναι πολύ μακρύς, εκτός και αν αλλάξει νοοτροπία
η πολιτική μας, πράγμα αδύνατον για τα επόμενα σαράντα
χρόνια, διότι τόσα πέρα-σαν από την εποχή του Καραμανλή.
Βασίλης Τζιτζής
Σκάλα Καλλιράχης,Θάσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου