Η αποταμίευση στην Ελλάδα ...

  

   Εκείνος που έδωσε τον ορισμό της οικονομίας ήταν ο αρχαίος στρατηγός των Αθηναίων που έφερε τους μύριους πίσω στην Πατρίδα από τις Σάρδεις, αφού διέσκισε την μισή περσική αυτοκρατορία.

    Δεν ήταν στρατιωτικός, αλλά εκείνη τη στιγμή, που το ελληνικό στράτευμα, που πήγε να βοηθήσει τον Κύρο, βρέθηκε ακέφαλο, επειδή οι έλληνες στρατηγοί έπεσαν στην παγίδα του Τισσαφέρνη, που τους σκότωσε ύπουλα, το στράτευμα τον ανακήρυ-ξε αρχηγό και με πολλές περιπέτειες κατάφερε να φέρει στην Ελλάδα σώο το μεγαλύ-τερο μέρος των στρατιωτών του.

    Αυτός λοιπόν ο αυτόκλητος στρατηγός, ήταν διαπρεπής ιππέας και υπήρξε μαθητης του Σωκράτη, από αριστοκρατική οικογένεια και φίλος των Σπαρτιατών.

    Διέπρεψε σαν συγγραφέας πολεμικών ανταποκρίσεων, γι’αυτό και το έργο του,η κάθοδος των μυρίων, θεωρείται ένα από τα καλλίτερα στρατιωτικά συγγράμματα, που γράφτηκε με στρατιωτική ορολογία, από έναν που δεν ήταν στρατηγός.

   Αυτός έγραψε και το Συμπόσιο σαν τον Πλάτωνα, πάρα πολλά ιστορικά συγγράμ-ματα, ιππευτικά, βιογραφίες και δύο οικονομικά συγγράμματα, τον οικονομικό και των περί πόρων ή περί προσόδων.

    Εμείς θα πάρουμε μόνο ένα κομματάκι από τον οικονομικό, αυτό που ορίζει τι είναι η οικονομία.

    Οικονομία λοιπόν κατά τον Ξενοφώντα, είναι η ευθύνη της διαχείρισης του σπιτικού.

    Με λίγα λόγια ο νόμος που αποβλέπει στην διαχείριση του οίκου.

    Και σαν τέτοιο υπεύθυνο πρόσωπο ο Ξενοφώντας παίρνει την σύζυγο, που έχει άμεση σχέση με την διαχείριση του σπιτιού.

   Είναι πιο κοντά από όλους να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του σπιτιού, να δίνει προτεραιότητα στην κάλυψή τους και την διαφορά, την πλεονάζουσα να την βάζει

στην άκρη για τυχόν μελλοντικές απρόοπτες ανάγκες.

   Στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν τράπεζες με την σημερινή έννοια και η αποταμίευση γινόταν μέσα στο σπίτι το ίδιο, σε κάποιο δοχείο ή σε κάνα  λήκυθο.

   Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στον κόσμο, αλλά όχι στην Ελλάδα.

   Η σύζυγος έχει την ευθύνη της διαχείρισης, αλλά το πλεόνασμα το κρατάει ο σύζυ-γος, μη εμπιστευόμενος στην ικανότητα της συζύγου να μη τα χαλάσει για φορέματα.

   Στον υπόλοιπο κόσμο, δηλαδή στην Ευρώπη γενικά η σύζυγος είναι αυτή που απόφασίζει τι θα γίνουν τα πλεονάζοντα χρήματα από την χρηστή οικονομία της.

   Αυτή κανονίζει το φαγητό, την ένδυση, την υπόδηση και γενικά όλα τα έξοδαμέσα

στο σπίτι και την διαφορά τα μεροκάματα μείον τα έξοδα του σπιτιού αυτή αποφασίζει τι θα τα κάνει.

   Συνήθως, κοντά στο 70% θα κατατεθούν στο γειτονικό ταμιευτήριο για μελλοντικές

ανάγκες, για τις σπουδές των παιδιών και για ώρα ανάγκης.

   Όλες οι γυναίκες στην Ευρώπη, γνωρίζουν πολύ καλά την τραπεζική ορολογία, για προθεσμιακές καταθέσεις, για καταθέσεις όψεως, για επιτόκια και πολλά πράγματα, ενώ η ελληνίδα έχει μεσάνυχτα από αυτά.

   Ο λόγος είναι πολύ απλός, πρώτον ο σύζυγος δεν έχει εμπιστοσύνη στη γυναίκα του, όπως δεν έχει εμπιστοσύνη και στην τράπεζα, με σαθρές δικαιολογίες, ότι μπορεί να πτωχεύσουν.

   Όχι, όταν ο έλληνας κουβαλάει τα πλεονάζοντα χρήματα από τις οικονομίες της γυ-ναίκας του, στην τσέπη του νομίζει ότι κάτι είναι, χωρίς να καταλαβαίνει πόσο κακό κάνει στον εαυτό του, στην οικογένειά του και στην Πατρίδα του.

   Αν μιλάμε για την γερμανική οικονομία πρέπει να παραδεχτούμε, ότι μεγάλο μέρος αυτής της γιγάντιας οικονομίας είναι μέρος της αποταμίευσης της σπιτονοικοκυράς για μελλοντικές σοβαρές ανάγκης της οικογένειας.

   Κάθε Παρασκευή η μαμά κανονίζει το χαρτζιλίκι του καθενός, ακόμη και του μπα-μπά και λογαριάζει και πόσα θα μπούνε στην Sparrekasse, δηλαδή στο ταμιευτήριο.

   Μεγάλο μέρος από τα δάνεια που μας δίνουν οι ευρωπαίοι, αποτελούν αυτά τα χρή-ματα των αφανών νοικοκυριών, που για μας τους έλληνες μας φαίνονται γελία.

   Από μας ξεκίνησε η θεωρία, αλλά η πράξη μας έφυγε στο πέταγμα.

  Σε όλα είμαστε ουραγοί, εννοώ στα καλά.  Στα κακά είμαστε οι πρώτοι και οι καλύτεροι.

  Είμαστε καχύποπτοι σε όλα και σε όλους και πολύ αφελείς στους απατεώνες.

  Μπορεί να μην εμπιστευόμαστε τη γυναίκα μας, αλλά δίνουμε την ψυχή μας στην ομαδάρα μας, λές και η ομάδα θα λύσει τα προβλήματά μας.

  Δεν λέω καλή είναι και η ομάδα, αλλά να την αγαπάς σαν ομάδα, επειδή σου δίνει υπερηφάνεια για την γειτονιά, τίποτα παραπάνω.

  Το να σκοτώνεις για την ομάδα σου και να αδιαφορείς για το σπίτι σου είναι ένας ορισμός μόνο για έλληνες.

  Αυτό γινόταν και στην αρχαιότητα, γι’αυτό είχαμε χιλιάδες βασίλεια, κάθε χωριό και ομάδα και σκοτωνόμασταν για την ελευθερία και όλοι ήμασταν σκλάβοι του φό-

βου.

  Θα περάσουν πολλά χρόνια για να προλάβουμε τους ευρωπαίους, που μελέτησαν τους αρχαίους προγόνους μας και κράτησαν όλα τα καλά και άφησαν για μας όλα τα κακά, που με μανία δεν θέλουμε να τα αποχωριστούμε.

      Βασίλης Τζιτζής 

Συγγραφέας -Δημοσιογράφος